Τα μυστικά των Φιλικών

εφοδιαστικό της Φιλικής
ΗΕΑ=ή ελευθερία
ΗΘΣ=ή θάνατος

Μύηση στην εταιρία - όρκος

Ο κατηχητής -ιερέας στο βαθμό - εξακρίβωνε πρώτα την ποιότητα του χαρακτήρα και την κοινωνική υπόληψη και τους οικογενειακούς δεσμούς των ατόμων που επρόκειτο να μυήσει στην Εταιρεία. Ειδοποιούσε τα πιθανά μέλη ότι επρόκειτο να μάθουν μυστικό μεγάλο, με κινδύνους πολλούς. Ύστερα από προσεκτική εισαγωγή ο ιερέας ζητούσε από τον υποψήφιο να ορκιστεί και τον οδηγούσε σε πραγματικό ιερέα, σε εκκλησία.
Όταν ο παπάς έκανε τη σχετική τελετουργική ετοιμασία, ο κατηχητής και ο κατηχούμενος μετακινούνταν λίγο παράμερα και ο δεύτερος έλεγε χαμηλόφωνα τρεις φορές τον όρκο της Φιλικής:





Το μυστικό αλφάβητο

Οι Φιλικοί χρησιμοποιούσαν κρυπτογραφικό αλφάβητο, για να μην μπορούν να τους ανακαλύψουν, χωρίς να δίνουν έμφαση στη σωστή ορθογραφία πχ αντί για α έγραφαν η. Τα εφοδιαστικά τους ήταν γραμμένα με αυτόν τον κώδικα.

Δραστηριότητα:

Συνθηματικά αναγνώρισης

Επειδή οι Φιλικοί δεν γνωρίζονταν ο ένας με τον άλλο είχαν συνθηματικά και σημεία αναγνώρισης μεταξύ τους.

Εξωτερικά σημεία αναγνώρισης των συστημένων ήταν τα εξής:

• ΄Αρχιζαν με κινήσεις των χεριών: πρώτα χειραψία.

Αν κάποιος μετέφερε μήνυμα (προφορικό συνήθως) σε άλλον:

• Του έκανε νεύμα με το χέρι (φέρνοντας το δάχτυλο στο κάτω χείλος) ότι θέλει να του μιλήσει.

• Αν εκείνος ήταν ενημερωμένος ως μέλος της Εταιρίας μυημένο - ορκισμένο, ανταποκρινόταν με άλλη συμβολική κίνηση: κινούσε το χέρι του προς το πτερύγιο του αυτιού του, για να δηλώσει έτσι ότι είναι πρόθυμος να ακούσει.
• Συνέχιζαν με συνθηματικά:
  

Ο α΄ έλεγε: λ

Ο β΄ απαντούσε: α

Ο α΄ συνέχιζε: ν

Ο β΄ έλεγε: τ

Ο α΄ συνέχιζε: ο

Ο β΄ τελείωνε με : ν

(Η λέξη που προκύπτει –λαντον- δε γνωρίζουμε αν είχε κάποιο ειδικό νόημα ή ήταν τυχαίο άθροισμα των έξι γραμμάτων).

Κωδικοί

Για τα κύρια ονόματα στελεχών της Εταιρείας είχαν γράμματα συνθηματικά:

Αθαν. Τσακάλωφ = Α.Β.

Νικ. Σκουφά = Α.Γ.

Εμμ. Ξάνθο = Α.Ζ.

Γρηγόριο Δικαίο( Παπαφλέσσα) = Α.Μ.

Για μερικά ονόματα ιδιαίτερης αξίας για την Εταιρία χρησιμοποιούσαν οι Φιλικοί ιδιαίτερη προσωνυμία ενδεικτική και της υπόληψης που ένιωθαν γι’ αυτά.

Έτσι:

ο Αλέξανδρος Υψηλάντης επονομαζόταν Καλός ή Ανδρέας Ραδάμανθυς, ο Καποδίστριας Ευεργετικός, ο Παπαφλέσσας Αρμόδιος.

Υπήρχαν λέξεις συνθηματικές ή συμβολικές για κάποιες έννοιες ειδικής σημασίας, όπως:

Αγαπητικός = συγγενής	Αγκάθι= εχθρός
Αγοράζω = μαθαίνω	Κοπάδι = στόλος
Αλλάζοντες= φύλακες	Κύκλωψ = κατάσκοπος
Αρραβών = επικύρωση	Οινοπόται = Φαναριώτες
Βροχή = Αρχή της Εταιρείας	Οψάρια = σπαθιά
Δένδρα = τουφέκια	Πολλοί = Κεφαλονίτες
Δυστυχείς = αρχιερείς συνόδου	Προίκα = στρατιωτική βοήθεια
Εκδικητικοί = προεστοί του Μοριά	Σκοτείνιασμα = υποψία
Ελέφας= καράβι	Σύννεφα = μέλη της εταιρείας
Ελπίζοντες = κατάδικοι	Τζιράκι = πρέσβυς
Ευεργετικός = Καποδίστριας	Τραγουδιστής= κανόνι
Ίππος= καράβι μικρό	Υπανδρία = συμμαχία
Καλός = Αλέξανδρος Υψηλάντης	Χορευταί = κλέφτικα στρατεύματα
Καμήλα = πλοίο εμπορικό

Χρησιμοποιούσαν και αριθμούς με συνθηματική σημασία, όπως:

2. = Πελοπόννησος	83. = Τεργέστη
5. = Σπέτσες	101. =Ισμαήλι
6. = Ύδρα	108.= Αναγνωσταράς
20.= Γιάννενα	109. = Ιω. Φαρμάκης
26. = Ρούμελη	110. = Πέτρος Μαυρομιχάλης
39. =Βουκουρέστι	111. = Γεωργάκης Ολύμπιος
51. =Γαλάτσι	112 . = Μπίμπασης Σάββας
62. =Κωνσταντινούπολη	118. = Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
66. =Μυτιλήνη	114. = Χριστόφορος Περραιβός
68. =Σμύρνη

Κατά συνέπεια, αν έπεφτε στα χέρια διωκτικών υπηρεσιών (π.χ. της αυστριακής αστυνομίας, που παρακολουθούσε άγρυπνα τις κινήσεις των Ελλήνων) μια επιστολή φιλικών των ανώτερων βαθμίδων, θα χρειαζόταν διπλή αποκρυπτογράφηση, για να κατανοηθεί:

Τι εννοεί όταν λέει "ο Καλός ή ο Αρμόδιος σχεδιάζει να πάει με κοπάδι στο 2 έχοντας μαζί του 10.000 δέντρα";