Το Ίδρυμα Orange δημιούργησε ένα σύντομο φιλμ με όνομα το "Ταξίδι της Μαρίας". Η δημιουργία της ταινίας έγινε με από τον καλλιτέχνη Miguel Gallardo πατέρα ενός κοριτσιού με αυτισμό. Για να αναπτυχθεί μια καλύτερη γνώση για τον αυτισμό στην κοινωνία, το Ίδρυμα Orange έχει δημιουργήσει 'το ταξίδι της Μαρίας', ένα σύντομο φιλμ από τον καλλιτέχνη Miguel Gallardo, πατέρα ενός κοριτσιού με αυτισμό.
Το ταξίδι της Μαρίας είναι ένα μικρό ταξίδι στο εσωτερικό κόσμο μίας εφήβου που έχει αυτισμό, ένα ταξίδι γεμάτο χρώμα, αγάπη, δημιουργικότητα και γνησιότητα, που αρχίζει με την κατανόηση από τη μεριά των γονέων της οι οποίοι βλέπουν την κόρη τους να συμπεριφέρεται με διαφορετικό τρόπο, πριν πάρει την επιβεβαίωση της διάγνωσης: Αυτισμός.
Φύγαμε, πού θα πάμε; Δεν μπορώ να σου πω!
Πάρε το πρώτο τρένο και έλα!
Δεν με νοιάζει το μέρος, αρκεί να είσαι εδώ!
Γυρνάω σε τόπους, με ανθρώπους καλοπροαίρετους
και ανθρώπους με κακούς τρόπους.
Όλοι ποικίλουν μα, όλοι ίδιοι τείνουν να γίνουν
και ας μην το έχουν στο μυαλό τους.
Πάντα όλοι βάζουν τον εαυτό τους πάνω απ' όλα και όλους.
Και γω μια από τα ίδια και χειρότερος, για
ποιον να μιλήσω
μες στη βαβούρα σε σκέφτομαι και κάνω την σκέψη νήσο.
Για να ακουμπήσω λίγο, να σταθώ στον
ίσκιο να τονίσω
ότι κάθε τι στον καιρό του, διότι βιάζονται να μεγαλώσουν όλοι
και χάνουν την νιότη γρήγορα, αναμφίβολα κατά καιρούς και ανά διαστήματα
περνάμε κύματα και ζόρια, ναι!
Χαμογέλα μου, έτσι θέλω να αρχίσει η μέρα μου,
πέρασα δύσκολα, στα πόδια μου στέκομαι και δεν λύγισα.
Τα άφησα πίσω μου και δεν κοίταξα και φεύγω πάω μπροστά, πάω ψηλά!
Φύγαμε, πού θα πάμε; Δεν μπορώ να σου πω!
Πάρε το πρώτο τρένο και έλα!
Δεν με νοιάζει το μέρος, αρκεί να είσαι εδώ!
Φύγαμε, που θα πάμε; Δεν μπορώ να σου πω!
Πάρε το πρώτο τρένο και έλα!
Δεν με νοιάζει το μέρος, αρκεί να είσαι εδώ!
Ακόμα και αν μεγάλωσα και άλλαξα ημέρες, τα χρόνια κυλάν σαν θάλασσα και φεύγουν.
Πάντα εδώ πέρα με έχουν, γιατί γύρω μου τρέχουν αναρωτιέμαι
έχω τόσα να ρωτήσω, είμαι μικρός και δεν γνωρίζω.
Στο νου μου διάφορα, άλλα σημαντικά και άλλα διάφορα, άλλα κράτησα, άλλα τ' άφησα, αλλά ο νους μου
μπάλα τρέχει σε μέρη άλλα.
Πάντα το βλέμμα στον ουρανό για να πετάξω ,πιο ψηλά απ' τα άστρα για να φτάσω, πιο
ψηλά από δαύτα, θέλει κόπο και προσπάθεια!
Μουντζούρες στις σελίδες, στα τετράδια, στα βιβλία και στην τσάντα μου
αυτά με μεγαλώσανε γι’ αυτό μέχρι σήμερα τα φυλάω στην ντουλάπα μου!
Φύγαμε, πού θα πάμε; Δεν μπορώ να σου πω!
Πάρε το πρώτο τρένο και έλα!
Δεν με νοιάζει το μέρος, αρκεί να είσαι εδώ!
Φύγαμε, που θα πάμε; Δεν μπορώ να σου πω!
Πάρε το πρώτο τρένο και έλα!
Δεν με νοιάζει το μέρος, αρκεί να είσαι εδώ!
Φύγαμε, πού θα πάμε; Δεν μπορώ να σου πω!(μα γιατί;)
Πάρε το πρώτο τρένο και έλα!(δεν θα μου πεις που;)
Δεν με νοιάζει το μέρος, αρκεί να είσαι εδώ !
Φύγαμε, που θα πάμε; Δεν μπορώ να σου πω!(μα γιατί;)
Πάρε το πρώτο τρένο και έλα!(δεν θα μου πεις που;)
Δεν με νοιάζει το μέρος, αρκεί να είσαι εδώ !
ΚΛΙΚ ΕΔΩ για να δεις μια διαδραστική εφαρμογή δια το σχολικό εκφοβισμό
ΚΛΙΚ ΕΔΩ«Το σπίτι των παιδιών»
Εκπαιδευτικό υλικό για την αντιμετώπιση της παιδικής επιθετικότητας στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Από την Θεσσαλονίκη και από την ¨Πυξίδα» (Κέντρο πρόληψης της εξάρτησης από τα ναρκωτικά και προαγωγής της υγείας).