Το 1820 ο Δανός φυσικός Hans Christian Oersted κάνοντας πειράματα ηλεκτρισμού στη διάρκεια ενός μαθήματος έκανε τυχαία μια εκπληκτική ανακάλυψη. Η μαγνητική βελόνα μιας πυξίδας, που είχε ξεχάσει κοντά σ' έναν αγωγό, μετακινήθηκε, όταν μέσα από τον αγωγό άρχισε να ρέει ηλεκτρικό ρεύμα. Από την παρατήρηση αυτή προέκυψε η σύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος με το μαγνητισμό. Αυτή η ανακάλυψη επηρέασε καθοριστικά την εξέλιξη της τεχνολογίας.
ΚΛΙΚ ΕΔΩ δες το πείραμα του Oersted
Όταν ένα καλώδιο διαρρέεται από ηλεκτρικό ρεύμα, αποκτά μαγνητικές ιδιότητες.
Όταν ένα καλώδιο είναι τυλιγμένο σαν ελατήριο (σπειροειδώς), ονομάζεται πηνίο (ή σωληνοειδές).
Όταν ένα πηνίο συνδεθεί σε μια ηλεκτρική πηγή, αποκτά μαγνητικές ιδιότητες εντονότερες από αυτές του καλωδίου που διαρρέεται από ηλεκτρικό ρεύμα.
Αν τοποθετήσουμε μια ράβδο από σίδηρο (σιδερένιος πυρήνας) στο εσωτερικό ενός πηνίου φτιάχνουμε ηλεκτρομαγνήτη.
Οι μαγνητικές ιδιότητες του ηλεκτρομαγνήτη είναι πολυ πιο έντονες από αυτές του πηνίου. Οι ηλεκτρομαγνήτες, αντίθετα από τους μόνιμους μαγνήτες, παρουσιάζουν μαγνητικές ιδιότητες (μαγνητίζονται) μόνο όταν διαρρέονται από ηλεκτρικό ρεύμα.
Όταν δε διαρρέονται από ρεύμα, οι μαγνητικές τους ιδιότητες εξαφανίζονται (απομαγνητίζονται).
Οι ηλεκτρομαγνήτες χρησιμοποιούνται σε πολλές εφαρμογές, όπως οι ηλεκτρομαγνητικοί γερανοί, τα ηλεκτρομαγνητικά τρένα (εναέρια τρένα), τα ηλεκτρικά κουδούνια και τα τηλέφωνα.
ΚΛΙΚ ΕΔΩ δες πως λειτουργεί ο ηλεκτρομαγνητικός γερανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου